Encyclia vitellina

(Lindl.) Dressler 1961
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Encyclia vitellina

Synonim: Epidendrum vitellinum Lindl., Epidendrum vitellinum var. majus Veitch, Epidendrum vitellinum var. giganteum Warner, Epidendrum vitellinum var. autumnale G. Wilson. 

Występowanie:

Meksyk, Gwatemala i Salwador. W Meksyku E. vitellina znajdowana jest na zboczach górskich skierowanych na Zatokę Meksykańską, w stanach Veracruz, Puebla, Oaxaca i Chiapas. Rosną zwykle epifitycznie w wilgotnych lasach sosnowo-dębowych, w lasach deszczowych i na zaroślach w obszarach roślinności karłowatej na terenach pokrytych lawą, na wysokościach 1400-2600 m.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 30°C i -1°C.
Średnia wilgotność około 70% przez cały rok.
Opady od 20 mm w styczniu do 244 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 16,3/4,6°C w styczniu do 22,9/10,7°C w maju.
Okres kwitnienia: Przez cały rok z maksimum późną jesienią.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych jest oparty na danych z uprawy. W naturze Encyclia vitellina kwitnie zwykle od późnej wiosny do jesieni, ale znane są przypadki kwitnienia na początku zimy. Hodowcy donoszą o uprawie z sukcesem przy minimalnej temperaturze w pobliżu 16°C, ale rośliny będą prawdopodobnie zdrowsze i będą dłużej żyć, jeśli zapewnimy im warunki zbliżone do naturalnego siedliska. Gatunek ten uchodzi za łatwy w uprawie, ale jednocześnie sprawiający długoterminowe trudności w utrzymaniu w dobrej kondycji przez okres dłuższy niż kilka lat. Nie byliśmy w stanie określić, czy roślina ta rzeczywiście naturalnie żyje krótko, czy jej tendencja do krótkiego życia w uprawie jest wynikiem stresu, jakim jest uprawa w zbyt ciepłych warunkach. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Mały epifit o wzroście sympodialnym, osiągający 20-28 cm wysokości. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 2,5-6,4 cm wysokości. Gęsto skupione, wydłużone pseudobulwy mają ciemnozielony kolor, kształt od jajowatego do stożkowego i są nieco spłaszczone. 

Liście:

2-3 liście wyrastają z wierzchołka każdej pseudobulwy. Są one podłużno-lancetowate, skórzaste, mają 15-23 cm długości i około 5 cm szerokości. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma długość 38-46 cm. Pęd kwiatowy pojawia się pomiędzy liśćmi na szczycie pseudobulwy, jest zwykle prosty, ale czasem może się rozgałęziać. Kwitnienie latem może występować na nowych pseudobulwach, a przy końcu zimy i wiosną na pseudobulwach, które wyrosły ostatniego lata. 

Kwiaty:

4-15 w każdym kwiatostanie. Trwałe kwiaty mają do 6,4 cm średnicy, są płasko rozłożone i rzadko rozmieszczone na górnej połowie pędu kwiatowego. Szerokie, rozpostarte płatki obu okółków są ostro zakończone i mogą być koloru pomarańczowego, cynamonowo-czerwonego, ciemno-czerwonego lub cynobrowego. Wąska, o kształcie sztyletu warżka jest krótsza niż płatki, może być żółta lub pomarańczowo-żółta i może mieć pomarańczowo-czerwone kropki. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina chłodnolubna.

Średnia temperatura latem wynosi w dzień 21°C, w nocy 10-11°C, z amplitudą dobową 11°C. Najcieplejszą porą roku jest późna wiosna, kiedy średnia temperatura dnia osiąga 22-23°C, nocy 9-10°C, a różnica dobowa wynosi 13°C. 

Światło:

20000-30000 luksów.

Podlewanie:

Opady są od umiarkowanych do obfitych od późnej wiosny do początków jesieni, z 5-6 miesięcznym stosunkowo suchym okresem od późnej jesieni do wczesnej wiosny. W okresie aktywnego wzrostu podłoże uprawianych roślin powinno być wilgotne, lecz jesienią podlewanie powinno być stopniowo zmniejszane. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców stosuje jesienią nawóz o niskiej zawartości azotu, a dużej zawartości fosforu. Polepsza to kwitnienie w następnym sezonie i wzmacnia nowe przyrosty przed zimą. Co kilka tygodni powinno się przepłukiwać podłoże (podlewając "na wylot") celem uniknięcia tworzenia się osadów mineralnych, zwłaszcza gdy stosowano duże dawki nawozów. Najpierw należy normalnie podlać rośliny, aby rozpuścić nagromadzone sole. Po około godzinie podłoże należy przepłukać wodą w ilości równej dwukrotnej objętości pojemnika. Przepłukiwanie w okresie całego roku jest ważne zwłaszcza tam, gdzie woda jest silnie zmineralizowana. 

Podłoże:

Rośliny mogą być mocowane do płatów korka lub płatów paproci drzewiastej, o ile możemy im zapewnić wysoką wilgotność powietrza i podlewanie przynajmniej raz dziennie w czasie lata. Jeśli rosną w doniczkach, zaleca się stosowanie bardzo luźnego, przepuszczalnego podłoża, takiego jak średnie do dużych kawałki kory jodłowej, kawałki korka, lub włókna paproci drzewiastej. Należy stosować doniczki o możliwie małych rozmiarach, tylko dla utrzymania korzeni, a przesadzanie powinno mieć miejsce, gdy zaczyna się wzrost nowych korzeni. 

Wilgotność powietrza:

Brak danych o średniej dla tej lokalizacji. Dane z innych stacji klimatycznych w tym regionie podają prawdopodobną wartość 75-80% przez większość roku, która spada do prawie 65% w porze suchej następującej przy końcu zimy i na początku wiosny. 

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 16-17°C, a w nocy 5-6°C, dając dobową różnicę rzędu 11-12°C. Choć średnie minimalne temperatury są powyżej 0°C, to przymrozki nie są niczym niezwykłym w tym siedlisku. Takie ekstremalne spadki temperatur nie są jednak konieczne i należy chronić przed nimi uprawiane rośliny. W zimie opady są niewielkie, ale odwiedzający naturalne siedliska donoszą o gęstych mgłach. Rosa i gęste mgły dostarczają dodatkowej wilgoci. Należy pozwolić, aby rośliny przeschły nieco przed kolejnym podlaniem, lecz nie wolno dopuścić, aby pozostałe suche przez długi okres czasu. W większości przypadków wystarcza lekkie podlanie co 2-3 tygodnie i okazjonalne, poranne zamgławianie pomiędzy podlewaniami. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.